ADİL
DÜNYANIN
ADİ SUÇLUSU
insana
vazife olduğunda yaşamak
bir
suçun
usulca yaklaştığını sezdim,
haşroldu
bu hapisle insan, gördüm.
kuşanıldım
bu habisle yalnızlığa göçtüm.
ve çözdüm ceza neymiş, zamanca gerek
sorgulanmak.
hepimizin
müebbeti
bir müddet
yaşamak.
demirden
bir haç
kadar soğuk ve hoyrat
hayat,
kim onu kıracaksa ona çatırdayacak.
peki
bu tanık olma suçu
kime yıkılacak?
onurunu
ipe bahşedenler,
ihaneti
boynuna takanlar,
ayaklarını
yerden yoksunluk kesenler,
onlar
bu suçu
bizatihi üstlenenler
ve geride
kalanlara aşağılık damgasını mühürleyenler.
ki
haklılar,
kimsenin
itirazı yoksa haksızlığa
hak,
suratlarımıza bizzat utancın kızıllığını çalacak..
işte
bu utançla
başbaşa kalan ben
hatta
her saniye yaşamak trajedisine maruz kalmış olan
ben
sadece kaçma
cesaretinde bulunacağım.
vicdanlara,
kalabalığa, uyduruk düzenlerimize
sığınacağım.
günler bizden ne kadar çalıyorsa o miktar unutacağım
ve
infazım tamamlandığında itiraf edeceğim.
''yaşamakla
başladım, yaşamakça
bitirildim.''
